Drożdżyca pochwy jest infekcją grzybiczą, która przytrafia się większości kobiet. Prawdopodobnie każdej z pań zdarza się zachorować na drożdżycę przynajmniej raz w życiu, a choroba jest chorobą na tyle egalitarną, że nie omija dosłownie nikogo. Drożdżyca nie jest efektem zaniedbań higienicznych, nie można łączyć jej z rozwiązłością seksualną ani z chorobami przenoszonymi drogą płciową. Infekcje grzybicze tj. zarażenia drożdżakami z gatunku Candida mogą być skutkiem osłabionej odporności, wahań poziomu hormonów, a nawet (uwaga!) chorób o charakterze metabolicznym i stosowania niektórych leków.
Ochrona przed drożdżycą
Mechanizmy obronne organizmu wymagają ścisłego współdziałania ludzkiego układu odpornościowego i mikroflory żyjącej na i w naszym organizmie. W przypadku kobiecych narządów płciowych ogromne znaczenie odgrywa populacja bakterii z gatunku Lactobacillus, które są najlepszą i najważniejszą tarczą ochronną dla śluzówki pochwy. Jeśli w jakichś warunkach dojdzie do zredukowania populacji tych bakterii dochodzi do sytuacji, w której śluzówka nie jest w stanie obronić się przed drożdżakami, a te zaczynają rozmnażać się w sposób niekontrolowany doprowadzając do powstania drożdżycy.
Drożdżaki, które powodują chorobę nie muszą pochodzić ze środowiska zewnętrznego, mogą przeniknąć do pochwy z układu pokarmowego lub z dowolnego innego miejsca. Grzyby te są wszechobecne, ale dopóki układ immunologiczny (łącznie z przyjazną mikroflorą) są w stanie kontrolować ich populację i utrzymywać ją na nieszkodliwym poziomie są dla nas niegroźne.
Groźne mogą stać się z chwilą gdy zaburzeniu ulegnie gospodarka hormonalna (drożdżycy pochwy sprzyja ciąża, antykoncepcja hormonalna i terapie lekami zawierającymi hormony). Poza tym mogą zacząć namnażać się u:
– osób cierpiących na choroby metaboliczne (dużym zagrożeniem jest cukrzyca),
– pań po kuracjach antybiotykami i lekami immunosupresyjnymi,
– kobiet z mikrourazami śluzówki pochwy (może dochodzić do nich w czasie stosunku),
– osób używających nieodpowiednich środków do higieny intymnej,
– sporym zagrożeniem jest też wyjałowienie pochwy w wyniku nazbyt często przeprowadzanych irygacji (jednym słowem higiena intymna tak, częste irygacje zdecydowanie nie).
Objawy drożdżycy
Objawy drożdżycy są dość charakterystyczne, tym niemniej diagnostyka wymaga wizyty u lekarza (podobnie leczenie), ponieważ chorobę tę przypominają objawami również zakażenia bakteryjne. W każdym przypadku leczenie jest inne toteż zanim lekarz zaordynuje kurację musi potwierdzić, że to faktycznie drożdżyca a nie inna choroba pochwy.
Objawami są ( w skrócie): świąd i pieczenie sromu, zaczerwienienie oraz charakterystyczne upławy o białawym lub żółtawym kolorze. Upławy są bardzo intensywne, a wydzielina konsystencją przypomina twarożek. Może jednak zdarzyć się i tak, że drożdżyca przebiega prawie bezobjawowo, towarzyszą jej wtedy jedynie pieczenie i świąd w trakcie stosunku i tuż po nim.
Leczenie kandydozy
W leczeniu drożdżycy pochwy stosuje się leki miejscowe – globulki dopochwowe typu Clotrimazol lub Natamycyna. Przy skłonności do częstych infekcji oraz w ostrej postaci drożdżycy lekarz może również zaordynować leczenie doustne np. Flukonazolem.
W ramach uzupełnienia kuracji zaleca się stosowanie preparatów probiotycznych, które pozwolą odbudować populację pożytecznych bakterii, czyli twoją naturalną tarczę ochronną.
