Wybór sukienki na sylwestra nie jest wcale taki prosty, jak to sobie wyobrażają mężczyźni ! – Oburzyła się Ewa.
– Oj, jak zwykle histeryzujesz. W szafie masz tyle wymyślnych fatałaszków, że z pewnością coś znajdziesz… To w końcu tylko jeden wieczór, nie mam pojęcia, jak WY – kobiety, możecie wydawać tyle kasy na kieckę, którą włożycie jeden, jedyny raz… – Oburzył się Jurek.
– A bo WY – faceci nic nie rozumiecie! Macie w szafie jeden garnitur, który wkładacie na wszystkie możliwe okazje od pogrzebu do balu sylwestrowego i oczekujecie, że MY będziemy robiły podobnie. A tu figa, ja chcę piękną, satynową suknię, która podkreśli piękno mojej figury. Chcę srebrny łańcuszek i perłowe kolczyki, które dodadzą mojej kreacji elegancji i wyrafinowania. Chcę też nowy, srebrny zegarek, który zastąpi bransoletkę. Chcę czuć się piękna, chce widzieć, że inni też to dostrzegają. Przed wyjściem pójdę też do fryzjera i kosmetyczki. Niech zrobią ze mnie księżną, choć w ten jeden wieczór! Czemu nie umiesz zrozumieć, że to jedyna taka noc w roku. Chcę być szczęśliwa… – Zachlipała smutno Ewa, a wielka łza spłynęła jej po zaczerwienionym od emocji policzku.
– Ewciu, nie płacz. Ja po prostu nie widzę sensu w takim postępowaniu. Czemu tak uparcie trzymasz się tego absurdalnego pomysłu? Wiem, że mój szef, zapraszając nas miał jak najlepsze intencje, ale teraz już sam nie wiem, czy powinniśmy się wybrać do tej restauracji. Więcej z tego problemów, niż pożytku. – Zmartwił się Jurek.
– Jurek, nie odbieraj mi tego. Tak się cieszyłam, że wreszcie wyrwiemy się gdzieś z domu. Mam dość tych corocznych przyjęć sylwestrowych w gronie rodziny. Dzieciaki mają już swoje sprawy, swoje zabawy. A co nam pozostało? Chcę raz na jakiś czas poczuć się piękna i szczęśliwa. Dzięki temu przyjęciu mogę przeobrazić się z szarej myszki w piękną kobietę. Proszę, nie odbieraj mi tego. Dlaczego, choć raz w roku, nie mogę pozwolić sobie na nutkę szaleństwa?! Zapracowałam na to, przecież nie chce od ciebie żadnych pieniędzy. Chcę tylko, żebyś przestał robić miny, kiedy opowiadam ci o kolejnych nieudanych zakupach, czy o wizycie u kosmetyczki. Nie udawaj teraz, że nie wiesz, o co mi chodzi! Wiesz, czego najbardziej chce? Żebyś był ze mnie dumny. – Rozpłakała się Ewa.
– Kochanie, ależ ja jestem z ciebie dumny. I to dumny zawsze. Jesteś mądra, miła i piękna. Zawsze! Kocham cię. Jeżeli te całe przygotowania do balu sylwestrowego sprawiają ci tak wielką przyjemność. To ja nie chcę ci tego odbierać. – Jurek z całych sił przytulił Ewę do siebie.
– Dziękuję kochanie. – Wśród morza łez wykrztusiła Ewa.
